Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΧΡΟΝΟ...




« Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα... 
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν... Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»
Από τον Mario de Andrade (Βραζιλιάνος ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος).

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη!



    Σας ευχαριστώ για την δημοσίευση της καταγγελίας μου (καθώς επίσης για τον τρόπο με τον οποίο τη χειριστήκατε), που έδωσε το βήμα ώστε να ακουστούν διάφορες απόψεις, παρόμοιες εμπειρίες και να λάβουν γνώση οι ενδιαφερόμενοι.
Το ότι στον αρμόδιο φορέα η καταγγελία μου έγινε επώνυμα (περιλαμβάνοντας όλα τα προσωπικά μου στοιχεία), φάνηκε καθαρά να μην αντιλαμβάνονται ΜΟΝΟ όσοι έσπευσαν να προσπαθήσουν να την απαξιώσουν.
    Θέλω επίσης να ευχαριστήσω ΚΑΙ δημόσια τον κύριο Μιχάλη Τσιπάκη για την ευγενικότατη επικοινωνία που είχε μαζί μου, κατόπιν αυτής της δημοσίευσης από το flashnews.gr.
Είναι σημαντικό να γνωστοποιούμε και να μνημονεύουμε τα θετικά που συναντούμε και όχι μόνο τα αρνητικά. Αν μπορούμε να συμβάλλουμε ώστε να πολλαπλασιάζονται οι θετικές ενέργειες, ακόμα καλύτερα.
    ΟΜΩΣ, ακόμα και τα τείχη της Ιεριχούς για να πέσουν χρειάστηκαν το σάλπισμα πολλών σαλπιγκτών. "Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη", επι το ελληνικότερον.
    ΑΝ ένα ολόκληρο πλήθος κωφεύει και ένας προσπαθεί να αντιταχθεί σε κακώς κείμενα, τα κακώς κείμενα θα συνεχίζουν να υφίστανται. Αν αυτό δεν γίνει συνείδηση, φοβούμαι πως δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε βελτιώσεις καταστάσεων γύρω μας.
    Η αλληλεγγύη, η συνέπεια, το αίσθημα ευθύνης και ο σεβασμός στον εαυτό μας και στους άλλους, είναι τα πλέον απαραίτητα συστατικά για να βοηθηθούμε στους δύσκολους καιρούς που περνάει η χώρα μας.

Με εκτίμηση
Ηρακλής Παπαδάκης

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

ΘΕΪΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ"

Αγαπητό «Ποντίκι»,

Σου αποστέλλω αυτό το υπόμνημα που το έστειλα ήδη στο υπουρ­γείο Οικονομικών και το υπέβαλα και στη ΔΟΥ Ιεράπετρας.
Για να ξέ­ρουν ότι δεν θα γίνουμε αυτόχειρες.
Με αγωνιστικές ευχές
Ν. Αρετούλης

ΥΠΟΜΝΗΜΑ – ΔΗΛΩΣΗ

Προς το υπουργείο Οικονομικών, ΔΟΥ Ιεράπετρας
Του φορολογούμενου πολίτη Αρετούλη Γ. Νικολάου, κατοίκου του Δ.Δ. Ρίζας του Δήμου Ιεράπετρας.
Εις το εκκαθαριστικό σημείωμα που μου αποστείλατε «προσάπτε­ται» τεκμαρτό εισόδημα 8.863 ευρώ, ποσό το οποίο εγώ ποτέ δεν είδα κι ούτε θέλησα να αποκτήσω.
1.Για την οικία μου, αντικειμενικής αξίας 13.653,68 ευρώ (ΕΤΑΚ 10.8.2010), ευρισκόμενη στον οικισμό Πανακιανά του Δ.Δ. Ρίζας του Δήμου Ιεράπετρας, χωρίς καν ηλεκτροδότηση, θεωρείται τεκ­μαρτό εισόδημα 4.080 ευρώ, περίπου το 1/3 της αξίας της, τη στιγ­μή που πολύ καλύτερα σπίτια τα βρίσκει κανείς στην περιοχή μας με μόλις 150 ευρώ τον μήνα ενοίκιο (1.800/έτος).
2.Θεωρείτε τεκμαρτό εισόδημα διαβίωσης 3.000 ευρώ. Δυστυχώς για σας, λόγω της αντικαταναλωτικής και οικολογικής ιδεολογίας και τρόπου ζωής που έχω επιλέξει από το 1995, εγώ και η σύντροφός μου (2 άτομα) επιζήσαμε με μόλις 2.126,5 ευρώ για ένα ολό­κληρο έτος, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων της βενζίνης του αυτοκινήτου μου, που χρησιμοποιώ κυρίως για τις αγροτικές εργασίες μου. Δηλαδή ζητάτε για φόρο το 1/4 του ετήσιου εισοδή­ματος επιβίωσής μου!!!
3.Όσο για το αυτοκίνητό μου, μοντέλο ’91 και κυβισμού 750 κ.εκ., με έξοδα ασφάλισης – τελών κυκλοφορίας 300 ευρώ και συντήρη­ση από εμένα τον ίδιο (ως πρώην μηχανικός), θεωρείτε τεκμαρτό εισόδημα 2.000 ευρώ.
Κατόπιν όλων αυτών που ανέλυσα παραπάνω και επικαλούμενος το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος, δηλώνω τα εξής:
α) Μεταξύ της επιλογής να μην τρώω για τρεις (3) μήνες
και να πλη­ρώσω τον φόρο που ζητάτε, θα προτιμήσω να μην πληρώσω ούτε ένα ευρώ.
β) Μεταξύ της επιλογής να γίνω αυτόχειρας ή φονιάς, θα προτιμή­σω να γίνω φονέας σας.
γ) Αν δεν έχετε κάνει κάποιο λάθος με αυτό το εκκαθαριστικό που μου αποστείλατε, τότε είστε αχρείοι και απατεώνες και κλέφτες.
7.7.2012

Άνευ ουδεμίας εκτίμησης
Ν. Αρετούλης

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

INFO KIOSK σου λέει ο άλλος...!


- Γνωρίζετε το .... (όνομα ξενοδοχείου) στο οποίο γίνεται κάποια δραστηριότητα μεθαύριο;
- Δεν ξέρω!
- Στο κιόσκι αυτό έμαθα δίνονται πληροφορίες για τα ΚΤΕΛ;
- Μάλιστα.
- Γνωρίζετε κάποιον οδηγό..; (δίνω συγκεκριμένη περιγραφή και το όνομα, ενός οδηγού για τον οποίο έχω κάνει καταγγελία στο ΚΤΕΛ λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς και το ΚΤΕΛ έχει απαξιήσει -τι πρωτότυπο!!!- να ασχοληθεί μαζί μου).
- Δεν ξέρω, πως μπορώ να γνωρίζω;
- Γνωρίζετε πόσες μέρες χρειάζεται να περιμένει κάποιος πολίτης που έχει κάνει καταγγελία στο ΚΤΕΛ, για να λάβει κάποια απάντηση;
- Όχι, δεν ξέρω! Μάλλον θα πρέπει να πάτε αυτοπροσώπως από εκεί.

    Στο ενδιάμεσο ένας τουρίστας ήρθε να ζητήσει ένα χάρτη της περιοχής και η κοπέλλα στο κιόσκι ΔΕΝ ΕΙΧΕ καθόλου υλικό να του δώσει.

- Πιστεύετε ότι η υπηρεσία σας είναι χρήσιμη και σε ποιούς απευθύνεται;
- Ναι, είναι χρήσιμη και απευθύνεται σε όλους.
- Όταν λέτε σε όλους, σε ποιούς εννοείτε; Βλέπω δεν έχετε ούτε καν χάρτες της περιοχής;
- Τώρα ξεκίνησε το κιόσκι και δεν μας έχουν προμηθεύσει ακόμα. Είναι χρήσιμη σε όποιον θέλει να ρωτήσει κάτι για τον Δήμο...

    Της εξήγησα ότι προ ημερών είχα πάει στο κιόσκι και είχα δώσει στον συνάδελφό της που έκανε βάρδια, χάρτη με σημειωμένο το ξενοδοχείο για το οποίο την ρώτησα και ένα προσπέκτους με την σχετική δραστηριότητα.

- Βλέπω όμως μετά λύπης μου, ότι ούτε καν εσάς ενημέρωσε ο συνάδελφός σας. Πόσο μάλλον κάποιον άλλο που θα του ζητούσε τις σχετικές πληροφορίες.
- Ξέρετε εμείς εδώ δεν μπορούμε να κάνουμε διαφήμιση σε ξενοδοχεία, μου απάντησε.
- Δεν ζήτησα να κάνει κανείς διαφήμιση σε κανένα ξενοδοχείο. Έφερα τα έντυπα προς ενημέρωσή σας και για να αποφύγετε να έρθετε στη δύσκολη θέση να πείτε "Δεν ξέρω", (όπως μου είπατε πριν λίγο), σε περίπτωση που κάποιος σας ρωτήσει. Σας έχουν φέρει πολλοί από την περιοχή τα έντυπά τους, όπως έκανα εγώ;

    Σε αυτήν την ερώτηση δεν πήρα καμία απάντηση.

- Θέλετε να μου πείτε το όνομά σας:
Μου είπε το μικρό και αρνήθηκε να μου δώσει το επώνυμο, "γιατί δεν καταλάβαινε το νόημα των ερωτήσεων" όπως μου είπε.
- Είστε σύμφωνη να δημοσιοποιηθεί αυτή η μικρή μας συνέντευξη στα ΜΜΕ;
- ΟΧΙ. Εσείς είστε από τον Δήμο; με ρώτησε.
- Όχι δεν είμαι από τον Δήμο. Επειδή κάθε πολίτης οφείλει να είναι ενημερωμένος (αυτό το γνωρίζετε φαντάζομαι), έτσι θέλησα κι εγώ να ενημερωθώ. Ήταν κατανοητές οι ερωτήσεις μου;
- Ναι, αλλά δεν καταλαβαίνω το νόημα, επανέλαβε η κοπέλα.

Της άφησα την κάρτα μου με το ονοματεπώνυμό μου και τα λοιπά μου στοιχεία και έφυγα αφού την ευχαρίστησα!

ΕΣΕΙΣ ΠΟΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟΚΟΜΙΣΑΤΕ 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΥΤΗ;;;