Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Το Πνεύμα των Χριστουγέννων.


Οι επανειλημμένες  πρόβες είχαν εξαντλήσει και αυτήν και το σκυλί. Είχαν πέσει σε μια πολυθρόνα η κάθε μία, χωρίς ίχνος διάθεσης για την παραμικρή κίνηση. 
«Σήμερα θα κάνουμε αφωνία», της είπε «και από αύριο θα αρχίσουμε τις τελικές πρόβες. Έτσι μωρό μου;»  Δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση της και ένας σφάχτης στην δεξιά ωμοπλάτη την έκανε να διπλωθεί στα δύο βγάζοντας μια δυνατή στριγκλιά. Η Αστραπή τρόμαξε και έτρεξε κατευθείαν δίπλα στην κυρά της να δει τι συμβαίνει.  
Η δικιά μας πάλι δεν μπορούσε να δει μπροστά της από τον πόνο. Δυνατές σουβλιές την τρυπούσαν και την έκαναν να κουλουριάζεται, ενώ τα μάτια της θόλωσαν από δάκρυα. Προσπάθησε να βρει μια βολική θέση για το σώμα της και να κάνει μασαζάκι με το χέρι στην περιοχή από την οποία αισθάνθηκε την σουβλιά.  Θεέ μου τι πόνος!
Η επόμενη μέρα την βρήκε να σφαδάζει. Δεν είχε καταφέρει να κλείσει μάτι όλο το βράδυ γιατί στριφογυρνούσε σαν το φίδι στο κρεβάτι της, μουγκρίζοντας. Τις πρώτες πρωινές ώρες σηκώθηκε από το κρεβάτι μην αντέχοντας τον πόνο, έφτιαξε καφέ και άρχισε να καπνίζει αρειμανίως.  Προσπάθησε ψηλαφώντας την περιοχή να καταλάβει τι της συμβαίνει. Πονούσε κόκκαλο ή μυς; Τι περίεργος πόνος ήταν αυτός; Μήπως ζορίστηκε με κάποια κίνηση ή στρίμωγμα; Μήπως η «καταπιεσμένη σφαλιάρα» που ΔΕΝ έδωσε σε κάποιον, σωματοποιήθηκε και της δημιουργεί αυτή τη κατάσταση τώρα; Ξέρεις, κάποιες φορές μια εσωτερική κίνηση που δεν την εκτονώσαμε, σωματοποιείται και δημιουργεί ως και αναπηρία, σου λέει ο άλλος. Ακόμα και ένα μπινελίκι που μπορεί να χρειαζόταν να ρίξουμε σε κάποιον και λόγω καλής ανατροφής ή αναπτυγμένης αυτοσυγκράτησης, δεν το ρίξαμε (καλώς ή κακώς), μπορεί να μας δημιουργήσει ένα ψυχοσωματικό πρόβλημα, σου ξανα-ματα-λέει! 
Φαντάστηκε τον εαυτό της σαν παρουσιάστρια –ψυχολογικό σύμβουλο κάποιας από τις κουτσομπολίστικες εκπομπές (που αποτελούν τον κύριο κορμό του προγράμματος στα κανάλια), να λέει:
«Γι αυτό φίλες μου προσοχή! Να το εκτονώνετε το μπινελίκι σας κορίτσια, όταν σας έρχεται. Να την ρίχνετε την σφαλιάρα σε όποιον καραγκιόζη σας παρακολλάει με μπουρδολογίες.  Και να μην τα κρατάτε μέσα σας!  Οι καιροί είναι δύσκολοι κορίτσια. ΚΑΙ αγόρια!»  Κατάφερε να ξεχαστεί έτσι λίγο με τη σκέψη της  παράστασης,  καθώς μιλούσε με στόμφο κουνώντας επιβλητικά τα χέρια της και έδινε στο πρόσωπό της τις ανάλογες εκφράσεις.
Με τα μάτια τούμπανο από την αϋπνία και το κλάμα, έκανε την καρδιά της πέτρα και μάζεψε όλο της το κουράγιο, για να πεταχτεί μέχρι το φαρμακείο. Απέφευγε να παίρνει φάρμακα και το να τρώει χάπια ή να πίνει σορόπια με την παραμικρή αφορμή, δεν την εύρισκε καθόλου σύμφωνη. Ήταν υπέρ της χρήσης των βοτάνων και της αποκατάστασης των σωματικών δυσλειτουργιών, με τα προϊόντα που η φύση παρέχει στον άνθρωπο. Ο κόσμος των φυτών με τις ιδιότητες που το καθένα κουβαλάει και οι θεραπευτικές δυνατότητές τους, την μάγευε. Πίστευε πως όταν τροφοδοτείς τον οργανισμό με φάρμακα για να καταπολεμήσεις κάποιο σύμπτωμα, έχεις μεγάλες πιθανότητες να τροφοδοτείς παράλληλα με τοξίνες ή επιβάρυνση, ένα άλλο όργανο του σώματος. Διακινδυνεύεις δηλαδή έτσι, να διορθώνεις ένα πρόβλημα δημιουργώντας ένα άλλο. 
Μετά την ταλαιπωρία που πέρασε όμως όλο το βράδυ και τον πόνο να την βασανίζει ανελέητα την επόμενη μέρα, αποφάσισε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να πάρει κάποιο αναλγητικό.  Δεν μπορούσε να κουνήσει το κεφάλι, ούτε το χέρι της ελεύθερα και όλη αυτή η σωματική δυσκαμψία την έκανε να περπατάει σαν ρομπότ. Για να καθίσει έπρεπε να κάνει ειδική ιεροτελεστία και για να ξαπλώσει ακόμα περισσότερο. Δεν έβρισκε ηρεμία σε κανένα σημείο και χρειαζόταν να αλλάζει θέση κάθε λεπτό, βογκώντας συνέχεια.  Ο πόνος σου λέει ο άλλος, έρχεται στο σώμα μας για να μας προειδοποιήσει για κάτι.  Είναι κάποιο καμπανάκι ενημέρωσης και προειδοποίησης, κι όχι τιμωρία και βασανιστήριο.  Δεν μπορεί! Αυτοί που τα λένε και τα γράφουνε αυτά τα πράγματα, δεν μπορεί να λένε μπούρδες. Κάτι θα ξέρουν!
Σε κάτι τέτοιες στιγμές, η Αστραπή την εκνεύριζε υπερβολικά όταν ήθελε χάδια, αγάπες και αγκαλιές!
~~~~***~~~~***~~~~***~~~~
- Ποιος πο@@@ης  με καταράστηκεεεε;;; ούρλιαζε βηματίζοντας νευρικά γύρω γύρω, με την φωνή βαριά και παραλλαγμένη από την αϋπνία και τον πόνο.  Η δικιά μας βλέπεις, ήταν για τρίτη μέρα σκεβρωμένη και οι αφόρητοι πόνοι με τα συνεχή βογγητά, την είχαν μεταμορφώσει σε ένα κινούμενο ράκος.
Κάποιοι την είχαν περάσει για τρελή και κάποιοι άλλοι νόμισαν ότι αστειεύεται, όταν στις αρχές του μήνα τους είπε πως θα βγει να πει τα κάλαντα με το σκυλί. Εμείς οι φίλοι της ξέραμε καλά, ότι αν βάλει κάτι στο μυαλό της μόνο «ανωτέρα βία» μπορούσε να αλλάξει το σχέδιο.  
Αγόρασε της Αστραπής ένα μικρό μεταλλικό τρίγωνο και προσπαθούσε με τις ώρες να την μάθει να στέκεται στα δύο πίσω πόδια,  ενώ είχε στερεωμένο το τρίγωνο στο ένα μπροστινό ποδαράκι και στο άλλο το  σιδεράκι με το οποίο θα το χτυπούσε.  Ατέλειωτες ώρες προπόνησης, με διάφορους τρόπους καλοπιάσματος. Τι μπισκοτάκια από αυτά που της άρεσαν της είχε αγοράσει, τι χάδια, φιλιά, σορόπια και μέλια την τάιζε σε κάθε της επιτυχημένη προσπάθεια… Μετά έπρεπε να συντονίσει και το … φωνητικό μέρος.  Να μάθει στο σκυλί να λέει τα κάλαντα μαζί της! Γιατί; Οι άλλοι που τα έχουνε γυρίσει σε βίντεο είναι καλύτεροι δηλαδή; Ή μήπως τα σκυλιά τα δικά τους είναι πιο ταλαντούχα;  Δεν την ονόμασε τυχαία «Αστραπή»!
Η Αστραπή ήταν μια πανέμορφη και πανέξυπνη σκυλίτσα , πάντα παρούσα σε κάθε ήχο που παρέπεμπε σε φαγητό. Τα δυο υπέροχα λαμπερά ματάκια της άστραφταν καθώς σε κοιτούσε και είχες την εντύπωση πως σου μιλούσε με αυτά. Γουργουρίζανε παρέα και οι δύο, τις ώρες που την κρατούσε στην αγκαλιά της, σαν να συνομιλούν.
 «Το κοριτσάκι μου, μαθαίνει να μιλάει. Τώρα λέμε φθόγγους και σε λίγο θα λέμε και λεξούλες», σαχλαμπούχλιζε σαν την χαζομαμά που καμαρώνει το βλαστάρι της, καθώς μπουσουλάει και μαθαίνει να λέει κουβεντούλες μια προς μια.
Την έστηνε στον καναπέ και την φωτογράφιζε και η Αστραπή σαν να το απολάμβανε, έπαιρνε τη μια πόζα μετά την άλλη καμαρώνοντας. Έφτασε η μέρα που της αγόρασε και το καπέλο του Αη Βασίλη, αφού τα κερατάκια με τα κουδουνάκια που είχε σκεφτεί να της φορέσει, δεν τα βρήκε εύκαιρα μπροστά της.
Η μια πρόβα, μετά την άλλη:
«Καλήν ημέρα άρχοντες…» η δικιά μας,   «αου αου ουου…» συνόδευε με χαιδευτικό μουρμούρισμα η Αστραπή.
«Αν ει…» έλεγε η μια,  «γαουουου….»   συνέχιζε η άλλη από δίπλα.
«Όοοχι ‘ουου’ εδώ μωρό μου, εδώ βγάλε μου κάποιο ήχο με ‘ιιιι’  μέσα»  την διόρθωνε. «Πάμε από την αρχή!».
Μετά την επανάληψη, συνέχιζαν στην επόμενη φράση:
«Αν είναι ορισμός σας» έλεγε η δικιά μας, «γαβ γουου  ουααααααααα»   σιγοντάριζε και η Αστραπή.  Μιλάμε για τέτοια κατάσταση δηλαδή!
        ~~   *****  ~~~~~~        ~~~~~~*****~~

Προπαραμονή Χριστουγέννων προ των πυλών και οι πρόβες ανήκαν πια στο παρελθόν. Έψαχνε να βρει τρόπους να μαλακώσει τους πόνους, αφού χάπια, αλοιφές, θερμοφόρες, μασάζ και κάθε προσπάθειά της, είχε μόνο πολύ πρόσκαιρο αποτέλεσμα.  Απ την άλλη, έκανε απεγνωσμένη προσπάθεια να επικοινωνήσει με αυτόν τον αγγελιοφόρο και να δει τι θέλει να της πει. Αν δεχτούμε ότι ο πόνος έρχεται να μας προειδοποιήσει για κάτι, δεν έπρεπε να μάθει τι θέλουν να της πουν οι δικοί της πόνοι;
Τις ημέρες αυτές, είχε πλαντάξει στο κλάμα. Θες γιατί οι πόνοι δεν την άφηναν σε χλωρό κλαρί και την έκαναν να ουρλιάζει κάποιες στιγμές (εκτός του ότι δεν την άφηναν να κοιμηθεί σαν άνθρωπος), θες γιατί είχε γίνει ιδιαίτερα ευσυγκίνητη (λόγω των ημερών;), θες γιατί οι ταινίες που παρακολουθούσε στο dvd είχαν συγκινητικά στοιχεία (ή νόμιζε ότι είχαν;), τα μάτια της ήταν συνέχεια υγρά και πρησμένα.
Ίσως όλη αυτή η κατάσταση πυροδότησε και τα όνειρα που ερχόντουσαν να την επισκεφτούν τις ελάχιστες ώρες που κατόρθωνε να αφεθεί στις αγκάλες του Μορφέα.
Ένα πανύψηλο μακρόστενο πλάσμα με λεπτά μακριά πόδια και χέρια που κατέληγαν σε γαμψά μαύρα νύχια, ήρθε σε κάποια στιγμή να κολλήσει το πρόσωπό του στη μούρη της, κάνοντάς την να πεταχτεί απάνω στριγκλίζοντας. Ας το καλό. Μια στιγμή κατάφερε να κλείσει τα ρημάδια τα μάτια της και την ξύπνησε αυτός ο αναθεματισμένος εφιάλτης.
«Τι στριγκλίζεις και συ κυρά μου; Σε πείραξε το… το… το πλάσμα;;; Μπορεί να ήταν σιχαμένο με αυτά τα απαίσια μεγάλα δόντια πάνω στο σκελετωμένο κρανίο που έσταζε ένα γλοιώδες υγρό και βρώμαγε, αλλά δεν σε άγγιξε καν!», έκανε την παρατήρηση στον εαυτό της.  «Άμα είσαι τόσο ελαφροΐσκιωτη, φυσικό είναι να μην μπορέσεις να κοιμηθείς ανθρώπινα και να ξεκουράσεις το ταλαιπωρημένο σου κορμί», κατέληξε, πάντα μιλώντας στον εαυτό της.
Λίγη ώρα αργότερα μια άλλη κοντόχοντρη μορφή που είχε ένα σατανικό χαμόγελο, δυο τεράστια τρομαχτικά μάτια και κρατούσε μια μεγάλη ψαλίδα στα σκελετωμένα της χέρια, έκανε την εμφάνισή του, φωνάζοντας επιτακτικά με βροντερή φωνή:
«Δεεεε μου λες: έχεις θεωρήσει μπλοκ αποδείξεων για να βγεις να πεις τα κάλαντα; Σιχαμερό σκουλήκι, αμετανόητη φοροφυγού, αποδιοπομπαία τράγα της Ευρώπης!  Θα πάρεις λεφτά χωρίς να τα δηλώσεις στην εφορία; Αυτός είναι ο σκοπός σου λοιπόν; Να εισπράξεις «μαύρα» ευρώπουλα συμβάλλοντας στην καταστροφή της χώρας σου, μωρή παλιογαλότσα;;;
Όσο κι αν ήθελε να αντιδράσει, ήταν τόσο τρομαχτική η μορφή που την «έλουζε», ώστε δεν κατάφερε να βγάλει άχνα. Όχι ότι δεν είχε να αντικρούσει τις ανυπόστατες κατηγορίες… Αλλά είχε μείνει σαν την γυναίκα του Λωτ, την ώρα που παρακολουθούσε τα Σόδομα να καίγονται. Στήλη άλατος δηλαδή!
Η εξαϋλωμένη μορφή, συνέχιζε να κινείται απειλητικά προς το μέρος της, ενώ από το στόμα της έβγαιναν αφροί καθώς ούρλιαζε μανιασμένα:
«Όχι Μέρκελ και Σαρκοζί, Χίτλερ και σούβλα σας χρειάζεται παλιοτσογλάνια! Που δεν χάνετε ευκαιρία να κλέψετε.  Που να σε πιάσει το ΣΔΟΕ και να σε βάλει να πληρώσεις, όσα δεν έχουν καταβάλει όοοολοι οι άλλοι που κατέκλεψαν αυτή τη χώρα. Παλιομπετούγια! Κάποιος πρέπει να πληρώσει επιτέλους.» Καταριότανε αφρίζοντας, ενώ ανοιγόκλεινε την ψαλίδα με θόρυβο, πλησιάζοντάς την στο κεφάλι της δικιάς μας.
Πάνω που της δημιουργούταν η αίσθηση ότι αυτή η μορφή αντιπροσώπευε τον πόνο που είχε στον αγκώνα της, εμφανίστηκε και η άλλη τρομαχτική μορφή (η μακρόστενη), που την έκανε να σκεφτεί ότι αντιπροσώπευε τον πόνο της ωμοπλάτης. Της την πέφτει από την άλλη πλευρά καθώς με συριστή φωνή, που έκανε την δικιά μας να ανατριχιάζει και να παγώνει ακόμα περισσότερο, επαναλάμβανε την ίδια πάντα φράση:
«Θα βγάλεις στη γύρα το ανήλικο ζώο για να το εκμεταλλευτείς; Χι χι χι…  Εδώ κουκλίτσα μου απαγορεύτηκαν τα ζώα στο τσίρκο, εσύ θα βγάλεις το δικό σου στο κουρμπέτι;;; Σαν το χταπόδι να σε χτυπήσουν κάτω, παλιοτσατσά! Χι χι χι…» Τα χοντροκομμένα γαμψά μαύρα νύχια περνούσαν ξώφαλτσα από τα μούτρα της, καθώς η σιχαμερή μορφή αφηνιασμένη χειρονομούσε ακατάπαυστα.
«Θα βγάλεις στη γύρα το ανήλικο ζώο για να το εκμεταλλευτείς; Χι χι χι… Σαν το χταπόδι να σε χτυπήσουν κάτω, παλιοτσατσά!»
Στριφογύριζε πάνω στο μαξιλάρι σαν την σβούρα, έχοντας κάνει τα σκεπάσματα κουβάρι γύρω της.
«Να σε πιάσει το ΣΔΟΕ» έλεγε η μια φωνή από την μια, απειλώντας με την ψαλίδα.
«Να σε χτυπήσουν κάτω σαν χταπόδι» σύριζε η άλλη.
«Χωρίς αποδείξεις ε;;; παλιογαλότσα», «Θα εκμεταλλευτείς το ανήλικο ζώο, ε;;; τσατσά!», «Κάτι τέτοιες σαν και σένα έχουν ρίξει έξω την εθνική οικονομία», «Κρέμασμα θέλεις…»!!!
Δεν ήταν βράδυ αυτό που πέρασε. Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου ήτανε. Ούτε ο Εμπενίζερ Σκρούτζ δεν είχε περάσει τέτοια νύχτα κι ας έγινε παραμύθι!
Πετάχτηκε απάνω τρομαγμένη και μουσκίδι στον ιδρώτα. Συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που την επισκέπτονταν αυτές οι μορφές και δεν ήταν η πρώτη νύχτα που ταλαιπωρούταν με αυτόν τον τρόπο. Ζητούσε όλες αυτές τις μέρες που είχανε κατσικωθεί πάνω της αυτοί οι πόνοι, να καταλάβει το λόγο της επίσκεψής τους.  

Υπήρχε λες περίπτωση να ήταν αυτός;
Να την αποτρέψει από πολλαπλή παραβατική συμπεριφορά, γιορτιάρες μέρες;





Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

«Χριστούγεννα Πρωτούγεννα πρώτη γιορτή του χρόνου…» καθώς επίσης: «τρίγωνα κάλαντα μες τη γειτονιά…» ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ: «καλήν εσπέραν (ή «καληνημέρα» όπως έχει καθιερωθεί) άρχοντες, αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη Θεία Γέννηση να πω στ αρχοντικό σας…» 
      Όπως και αν σας τα πούνε τα κάλαντα να είναι καλοδεχούμενα! Μην στεναχωριέστε που δεν υπάρχει χρήμα ούτε ζωγραφιστό να δώσετε στα παιδιά. (Εννοώ τα παιδιά κάθε ηλικίας, γιατί και εγώ σκοπεύω να βγω στη γύρα αυτές τις μέρες. Θα φορέσω ένα καπέλο του Αη Βασίλη στο σκυλί, θα βάλω άλλο ένα εγώ και… όλο και κάποιος από σας θα δεχθεί την επίσκεψή μας. Πολλοί από σας θα θυμούνται τις αξέχαστες εκείνες μέρες, που ως κούριερ γυρνούσα και σας παρέδιδα τα δέματα και τα φάκελα με το σκούφο του Αη Βασίλη ή τα κερατάκια του Ρούντολφ με τα κουδουνάκια ή τα φώτα, στο κεφάλι. Κάποιοι κοροϊδεύαΝε τότε, αλλά οι περισσότεροι το διασκεδάζαΜΕ. Νομίζω;;;  ;-)
      Οι μέρες μας ωθούν να συνειδητοποιήσουμε την αξία και των… άλλων πραγμάτων εκτός από το χρήμα. Ναι, φίλοι μου! Υπάρχουν και άλλα πράγματα εκτός από το χρήμα. Πράγματι! (Όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος!) Στις μέρες μας έχει μεγάλη αξία κάποιο ρούχο, τρόφιμο, γλύκισμα… χαμόγελο! Όχι ότι δεν είχε στις προηγούμενες μέρες ή δεν θα έχει στις επόμενες, απλά οι καιροί μας καλούν να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή τους, γιατί λίγο πολύ τα είχαμε υποβιβάσει σαν αξίες. Ειδικά αυτό το χαμόγελο και την καλή διάθεση, «που δεν κοστίζει τίποτα σε αυτόν που το δίνει, ενώ προσφέρει τόσα πολλά σε αυτόν που το λαμβάνει»... και άλλα τόσο όμορφα που στην θεωρία είμαστε όλοι μανούλες να πιπιλάμε, αλλά στην πράξη, «ανακαλύπτουμε» ότι δεν είναι τόσο εύκολο τελικά!
                             
        Απολαύστε τα κάλαντά σας λοιπόν (είτε σας τα πούνε είτε τα πείτε εσείς σε άλλους) και αναμένετε όπως όλοι οι άλλοι «το κάτι διαφορετικό» γι αυτά τα Χριστούγεννα.  Στα φετινά Χριστούγεννα, είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς, πως όλος ο κόσμος αναμένει με ανυπομονησία να έρθει η… Ανάσταση!
    - Μα η Ανάσταση έρχεται το Πάσχα, θα μου πεις.
      Χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω αγαπητέ μου αναγνώστη, η Ανάσταση δεν θα έρθει ούτε τα Χριστούγεννα, ούτε το Πάσχα. Και δεν αναφέρομαι ειδικά στα φετινά Χριστούγεννα ή Πάσχα. Δεν θα έρθει σε κανένα Χριστούγεννο, σε κανένα Πάσχα, σε καμιά Αποκριά, σε καμιά Εθνική Επέτειο! Ούτε αν κερδίσει η ομάδα σου ή το κόμμα σου, ούτε όταν κερδίσεις το ΛΟΤΤΟ, ούτε καν όοοο...οταν θριαμβεύσει η αξιοκρατία και η διαφάνεια στην χώρα!
    - Ισχύει για όλους αυτό; σε ακούω να με ρωτάς με απογοήτευση, ενώ το βλέμμα σου είναι σαν του σκύλου που χάσαμε. Την ώρα που αναφερόμουνα στο κόμμα είδα λίγο το μάτι σου να τινάζεται, αλλά έκανα πως δεν το πρόσεξα. Ούτε το γελάκι που συνόδευσε τις τελευταίες μου λέξεις.
    «Δεν θα έρθει σε κανέναν που την περιμένει να του έρθει από έξω!» λέω εγώ. Δικά μου λόγια, που δεν είναι απαραίτητο βέβαια να τα λάβεις σοβαρά υπόψιν. Ούτε είναι αναγκαστικό να συμφωνήσεις μαζί μου. (Δεν είναι καν φυσιολογικό, θα σου πούνε κάποιοι. Δεν μπορεί να συμφωνούμε όλοι μεταξύ μας! Εξάλλου μέσα από διαφωνίες, αντιπαραθέσεις και πειραματισμό αναπτύσσεται η κάθε διαδικασία).  Ο πειραματισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας από τη στιγμή που γεννηθήκαμε. ΄Η όχι;
      «Το παρελθόν είναι εμπειρία, το παρόν είναι πείραμα και το μέλλον οι προσδοκίες», σου λέει ο άλλος. Αν λοιπόν έχουμε ξεκαθαρισμένες τις προσδοκίες μας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εμπειρία στο πείραμά μας ώστε να τις προσεγγίσουμε, αν όχι να τις φτάσουμε. Δηλαδή, αν έχουμε εστιαστεί στις προσδοκίες μας και χρησιμοποιήσουμε τις εμπειρίες μας συνειδητά στο παρόν πείραμα, έχουμε αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας. Ή όχι;
                            
      Στο καπάκι μετά έχουμε το «ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ», όπου ανάλογες προσδοκίες έχουν εναποτεθεί. «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι αρχή καλός μας χρόνος…» λοιπόν,    ή «…ψηλή μου δεντρολιβανιά…».  Όπως και αν τοποθετηθεί… ίδια γεύση! Ο Χρόνος θα είναι τόσο καλός, όσο αποφασίσεις ΕΣΥ να είναι! Δεν είναι του παρόντος να το αναλύσω αυτή τη στιγμή. Όσοι ξέρουν, καταλαβαίνουν τι εννοώ. Όσοι δεν ξέρουν… ρωτάνε για να μάθουν. Έτσι δουλεύει!
                                  *          *         *         *        *
       Εύχομαι λοιπόν σε όλους μας να καταφέρουμε να γλυκάνουμε (σαν τα μελομακάρονα που πολλοί συνάνθρωποί μας θα στερηθούν φέτος), να χαλαρώσουμε, να γελάσουμε, να ονειρευτούμε.  Να εκδηλώσουμε την αγάπη μας στα άτομα που είναι κοντά μας, να αγκαλιαστούμε (εκτός από το ότι θα ζεσταθούμε –οι καιροί είναι δύσκολοι το ξανατονίζω- θα φορτιστούμε με μια πολύ ισχυρή ενέργεια. Αυτή της αγάπης΄ που επιστημονικά παραδεκτό πια, μεταδίδεται με το αγκάλιασμα).

Δεν υπάρχει λόγος να αφήσουμε χώρο στην όποια στέρηση, να «μολύνει» το πείραμά μας. 
Δεν επιτρέπουμε σε καμία έλλειψη να σαμποτάρει το παρόν μας. 
Εμείς διαχειριζόμαστε  τις καταστάσεις στη ζωή μας και δεν αφήνουμε αυτές να μας διαχειρίζονται. 
Κανένα αυτοκίνητο δεν αφήνουμε να έχει αυτονομία στο τιμόνι, ΕΜΕΙΣ το οδηγούμε. 
Τον εαυτό μας θα τον αφήσουμε έρμαιο;

Ευτυχισμένες Γιορτές με ΑΓΑΠΗ, για όλους!
Ηρακλής.


Υ.Γ. Και να μη ξεχνιώμαστε!  
      Σας είπα τα κάλαντα (έστω μερικώς…) και για Χριστούγεννα και για Πρωτοχρονιά! 
      Αναμένω (εννοείται) τον «μπουναμά» μου, όταν συναντηθούμε. (χαμόγελα)

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Αυτός είναι ο Έλληνας του 2011;;;

"Αφορμή για την παρέμβασή μου αυτή μου δίνει μια από τις πιο ελεεινές διαφημίσεις που είδα ποτέ στην ελληνική τηλεόραση. Γνωστή και μεγάλη γερμανικών συμφερόντων αλυσίδα καταστημάτων ηλεκτρικών ειδών προσπαθεί με έναν βομβαρδισμό μηνυμάτων να μας περάσει το μήνυμα πως εμείς οι Έλληνες είμαστε οι γνήσιοι εκφραστές της κακογουστιάς και της κλεψιάς".
‎"...να είσαι Έλληνας δεν είναι ζήτημα καταγωγής, είναι ζήτημα όρθιας στάσης. Ορθής συμπεριφοράς. Ζήτημα σεβασμού προς τον συνάνθρωπο, προς τον γύρω μας χώρο. Και αν ακόμη πολλές φορές διαπιστώνουμε πως γύρω μας τα πάντα είναι βεβηλωμένα, πως οι συνέλληνές μας συμπεριφέρονται σαν ένας ανάγωγος ἤ ψοφοδεής λαός, αν μετατρέψαμε τον τόπο μας σε τόπο απορριμμάτων είναι πια καιρός να τα ανατρέψουμε όλα αυτά, μαζί με την πολιτική που τα υπαγόρευσε. Να φέρουμε ένα μήνυμα ελπίδας".
http://www.telecomnews.gr/




Ατιμωρησία και απουσία δικαιοσύνης - Αυτές είναι οι αιτίες της κατάντιας μας



απουσία δικαιοσύνης
Η χρόνια και πλήρης ατιμωρησία των δημόσιων αρχόντων
για σοβαρά πολιτικά και ποινικά εγκλήματα
οδήγησε στο σημερινό τέλειο ξεσάλωμα....
Οι επαγγελματίες πολιτικοί της ολιγαρχίας που μας κυβερνάει από τότε που έχουμε κοινοβουλευτισμό, δηλαδή από την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 που ανάγκασε τον τότε βασιλιά Οθωνα να δεχθεί συνταγματική κοινοβουλευτική μοναρχία, έχουν διαπράξει και συνεχίζουν μέχρι και τώρα να διαπράττουν μύρια όσα εγκλήματα, τα οποία μένουν ατιμώρητα.

Προσφιλής τους μέθοδος είναι να μαγειρεύουν το Σύνταγμα και τους νόμους και να νομοθετούν την ασυλία τους. Ενα άλλο άθλημα στο οποίο έχουν πάρει πρωτάθλημα εδώ και δυο αιώνες είναι η ερμηνεία του Συντάγματος. Με τη βοήθεια βέβαια πολλών επιφανών και σοφών, κολλητών τους συνταγματολόγων.

Ετσι στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν μας, όπως και ειδικά στον μεσοπόλεμο, έχουμε δει τα πιο απίστευτα πράγματα. Και μετά, σερί οι αλληλο-αμνηστεύσεις. Και ουδείς τιμωρημένος. Ακόμα και για στάσεις ή πραξικοπήματα.

Μας οδήγησαν σε πτωχεύσεις, σε ήττες, σε καταστροφές, ξεχαρβάλωσαν κάθε έννοια συνταγματικής νομιμότητας, υπέγραψαν συνθήκες ξεπουλήματος και υπερχρέωσης, χάρισαν τεράστιες οφειλές ξένων χωρών, έκαναν χίλιες δυο κομπίνες με το νόμισμα (μέχρι κι ο Ελευθέριος Βενιζέλος τους κατηγόρησε ανοιχτά πως τουλάχιστον μία τράπεζα “αποτελεί ανωμαλία εν τη χώρα”) αλλά δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε ποτέ. Ούτε ένοχοι υπήρξαν. Και φυσικά δεν υπήρξε καμμιά τιμωρία.

Είναι πράγματα που δεν εξιστορούνται συχνά, αλλά είναι γραμμένα και σε “αριστερές” και σε “δεξιές” ιστορίες”.

Μα και τι ανάγκη τις έχουμε και τις ιστορίες και τα γραφόμενά τους, όταν και τα καμάρια μας, οι τωρινοί επαγγελματίες πολιτικοί της ολιγαρχίας που μας κυβερνάει, εγκληματούν μπροστά στα μάτια μας, λόγω και έργω;

Εχουμε έναν ολόκληρο λαό που ΦΩΝΑΖΕΙ απελπισμένος πως ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΝΕΙ και βγαίνει στους δρόμους και στις πλατείες, που αυτοκτονεί από την απελπισία, και από την άλλη εμφανίζονται διάφοροι δημοσίως και εκφράζουν λόγο υπέρ αυτής της παράνομης και ανόσιας ψευδο-”κυβέρνησης” και συνιστούν στις ηγεσίες των κομμάτων, που υποτίθεται πως αντιπροσωπεύουν τον λαό (λέμε τώρα), να μην ζητάνε εκλογές. Να μη ζητούν οι κομματικές ηγεσίες εκλογές.

Καμαρώστε εδώ έναν τέτοιον κύριο που μας τον φορέσανε και ως πρόεδρο της “δημοκρατίας”.

Με μια δήλωση έχει κατεδαφίσει το μισό Σύνταγμα και τον Ποινικό Κώδικα μαζί, και ήταν και πρόεδρος της “δημοκρατίας” ο πολίτης αυτός.

Δυο τρία χτυπητά.

Οι επαγγελματίες πολιτικοί μαγείρεψαν το Σύνταγμα και ειδικό νόμο περί ευθύνης για την ποινική τους ασυλία.
Οι ηγεσίες τριών κομμάτων συγκρότησαν παράνομη κυβέρνηση και ο τωρινός πρόεδρος της “δημοκρατίας” την όρκισε κιόλας (και μαζί του και κάποιοι ιερωμένοι, μα καλά δικηγόρους δεν έχουν αυτοί οι άνθρωποι να τους συμβουλέψουν σε τι κίνδυνο μπαίνουν;)
Η ηγεσία του ΠαΣοΚ ως κυβέρνηση έδωσε εντολή και η ελληνική αστυνομία την εφάρμοσε κιόλας και για ένα 48-ωρο είχαμε εφαρμογή παράνομου στρατιωτικού νόμου σε ελληνική πόλη, στη Θεσσαλονίκη στην ΔΕΘ, από μια μεραρχία 5.000 οπλισμένων αστυνομικών, που έστησαν παντού σημεία ελέγχου των πολιτών (μέχρι και γυναικείων τσαντών).

Η ηγεσία ειδικά του ΠαΣοΚ ως κυβέρνηση έχει παραδώσει την εθνική κυριαρχία με παράνομες διεθνείς συμβάσεις και έχει επιτρέψει σε έναν μη εκλεγμένο να υπογράφει οποιαδήποτε σύμβαση με ξένες δυνάμεις, ως “υπουργός” οικονομικών. Τουλάχιστον δυο άλλα κόμματα συμφωνούν με το περιεχόμενο των δανειακών συμβάσεων, που υπέγραψε ο υπουργός αυτός αλλά και οι επόμενοι, και στο μόνο που διαφωνούν είναι σε επιμέρους μέτρα και την εφαρμογή τους.

Ρίξτε μια ματιά στον Ποινικό μας Κώδικα . Δείτε τουλάχιστον τα άρθρα 134, 138, 146, 157, 158, 159, 162… Μόνο με το 162 πάει σούμπιτη στη φυλακή όλη η ηγεσία του ΠαΣοΚ που από το περίφημο τότε “Συμβόλαιο με το Λαό” , πριν 30 χρόνια δηλαδή, υποσχέθηκε για να πάρει την ψήφο του ελληνικού λαού ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ (Β. 62). (Συμβόλαιο λέει κύριε εισαγγελέα, συμβόλαιο λέει… άντε, μάτι βγάζει).

Μα και ΜΟΝΟ με το περίφημο “λεφτά υπάρχουν” αυτός ο κύριος που παρίστανε τον πρωθυπουργό μας δυο χρόνια, πάλι μέσα έπρεπε να είναι, με βάση το άρθρο 162 του ΠΚ.

Δείτε τα πρόσφατα γεγονότα των τελευταίων ετών, δείτε και τον Ποινικό Κώδικα, δείτε και το Σύνταγμα (άρθρα 36, 37 και 38 μόνο) και πείτε μου:
Εχουμε εγκλήματα και ενόχους;
Εχουμε τιμωρίες;

Εχουμε δικαιοσύνη;

Κι αφού ΔΕΝ έχουμε δικαιοσύνη, ΔΕΝ έχουμε τίποτε.

Θραξ Αναρμόδιος


Πηγή: Ατιμωρησία και απουσία δικαιοσύνης - Αυτές είναι οι αιτίες της κατάντιας μας --- RAMNOUSIA 


Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Η Τράπεζα του Σύμπαντος!

Η Τράπεζα του Σύμπαντος είναι πάντα ανοιχτή και με αυτήν την "συμπαντική" επιταγή, μπορείτε να οπτικοποιήσετε την απεριόριστη αφθονία που είναι δική σας όταν την ζητήσετε.
Εκτυπώστε την επιταγή, συμπληρώστε το όνομά σας και το ποσό που επιθυμείτε να λάβετε στο νόμισμα της επιλογής σας, κατόπιν υπογράψτε και βάλτε ημερομηνία. Τοποθετήστε την επιταγή σε μια θέση που θα την βλέπετε κάθε μέραΚάθε φορά που θα κοιτάζετε την επιταγή σας, να πιστεύετε και να αισθανόσαστε ότι έχετε τα χρήματα τώρα!

Θεωρώ σημαντικό να παρακολουθήσετε πρώτα αυτό το βίντεο και καθώς διαβάζετε τις λέξεις να τις νοιώθετε με όλη σας την καρδιά.


Άλλα δώρα από το "Μυστικό" μπορείτε να βρείτε εδώ.


Είναι βασικό να εστιάζουμε την θετική μας ενέργεια και τα συναισθήματά μας, ώστε να προσελκύουμε την αφθονία στη ζωή μας. Όσο περισσότερο "αισθανόμαστε" την αφθονία, τόσο αυξάνει η δύναμη με την οποία την έλκουμε στη ζωή μας.

http://thesecret.tv/

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Ένας πολεμιστής του Φωτός είναι πάντα σε εγρήγορση: Δεν ζητάει την άδεια των άλλων για να πιάσει το σπαθί του, απλώς το παίρνει στο χέρι του. Ούτε χάνει τον χρόνο του εξηγώντας τις κινήσεις του. Πιστός στις αποφάσεις του Θεού, είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Είναι αμείλικτος με την προδοσία, αλλά δεν εκδικείται. Περιορίζεται στην απομάκρυνση των εχθρών από την ζωή του. Για να πιστέψει στον δρόμο του, δεν έχει ανάγκη να αποδείξει ότι ο δρόμος του άλλου είναι λανθασμένος…


Paulo Coelho - "Το Εγχειρίδιο του πολεμιστή του Φωτός"
Ο πολεμιστής του φωτός πιστεύει. Επειδή πιστεύει στα θαύματα, αρχίζουν να γίνονται θαύματα.

Αν η φασαρία του κόσμου πνίγει την εσωτερική μας φωνή, αυτό ίσως σημαίνει πως έφτασε η στιγμή της μάχης. Ίσως μας ειδοποιεί ότι πρέπει να ξυπνήσουμε τον πολεμιστή του φωτός που κοιμάται μέσα στον καθένα μας. Να ξεκινήσουμε την πορεία σ' ένα δρόμο διάσπαρτο με κολακείες και πειρασμούς, ένα μονοπάτι όπου το κάθε βήμα μπορεί να κρύβει τις παγίδες ενός ολόκληρου λαβύρινθου. Μια διαδρομή όπου η νίκη έχει το ίδιο πρόσωπο με την ήττα.
Ποιος, όμως, μπορεί να μας στηρίξει στις δύσκολες στιγμές;
Ποιες λέξεις πρέπει ν΄ ακούσουμε από τις μυριάδες που αντιλαλούν στ' αφτιά μας;
Μπορούμε στ' αλήθεια να μοιραστούμε όνειρα και νοσταλγία με τους άλλους;
Ο Πάουλο Κοέλο, δάσκαλος ζωής κι ελπίδας, μας παρουσιάζει ένα χάρτη για να φτάσουμε στο νησί όπου θησαυρός είναι η ευτυχία. Το βιβλίο συγκεντρώνει κείμενα γραμμένα να μας θυμίζει ότι μέσα στον καθένα ζει ένας πολεμιστής του φωτός. Κάποιος που μπορεί να ακούσει τη σιωπή της καρδιάς του, να δέχεται απώλειες χωρίς να χάσει την πίστη και να τρέφει ελπίδα όταν είναι αποθαρρυμένος και κουρασμένος.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ


Από το πρωί βρισκόταν στο χώρο που πραγματοποιούταν η εκδήλωση για τους άπορους της περιοχής. Πρόσφερε με κέφι και πολλή αγάπη, τον καλύτερό της εαυτό γι αυτόν τον ανθρωπιστικό σκοπό. Τρείς μέρες ετοιμάζανε πακέτα, μαζί με μια ομάδα άλλων ατόμων. Διακοσμούσαν την αίθουσα και την αυλή, αφού πρώτα είχαν στήσει τραπέζια, καρέκλες κλπ… με εορταστικό τρόπο. Μην μπορώντας να συμμετέχει οικονομικά, ανέλαβε προσωπική εργασία στην διεξαγωγή αυτής της εκδήλωσης. Ρούχα, παιχνίδια και τρόφιμα είχαν μαζευτεί από τους κατοίκους της περιοχής και στα πλαίσια μιας εκδήλωσης με μουσική και τραγούδια, θα διανέμονταν σε όποιον τα είχε ανάγκη. Όχι ότι η ίδια είχε καλύψει τις προσωπικές της ανάγκες…  
Κάνανε ωραία παρέα με τα υπόλοιπα άτομα της ομάδας και όλοι πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους με μεγάλη χαρά. Προσέφερε την εθελοντική της εργασία όπου χρειαζόταν, παρείχε ανταλλακτικές υπηρεσίες με ευχαρίστηση κι έτσι μπορούσε να βοηθηθεί μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων, στις δύσκολες αυτές εποχές που διάνυαν. 
- Όταν αυτό που προσφέρεις το προσφέρεις με χαρά κι ευγνωμοσύνη, το αποτέλεσμα είναι απείρως καλύτερο. Μόνο και μόνο η ειλικρινής και αγαθή πρόθεση που υπάρχει μέσα στην προσφορά, ωφελεί τον αποδέκτη της, έλεγε στους υπόλοιπους.
Ο καθένας στην ομάδα συνείσφερε τις γνώσεις και τις ικανότητές του, σε ανταλλαγή  γνώσεων  και ικανοτήτων κάποιου άλλου. Έτσι, αν λόγου χάρη κάποιος ήταν καθηγητής αγγλικών και ήθελε την υπηρεσία ενός υδραυλικού, αντάλλασσε μια ώρα μαθήματος με μια ώρα υπηρεσίας του τεχνίτη, αν κι αυτός ήθελε μαθήματα αγγλικών. Κατ΄αυτόν τον τρόπο δεν επιβαρυνόταν κανείς οικονομικά, μια και κανείς δεν είχε χρήματα και όλοι μπορούσαν να εξυπηρετηθούν, με τον καλύτερο τρόπο.

Ήταν πολλά τα χρόνια που η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνειά της είχαν δεχτεί δυνατά χτυπήματα, δεδομένου του ότι πάνω από δέκα χρόνια ζητιάνευε να εισπράξει τα δεδουλευμένα της. Το να μην είναι σε θέση να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της, να αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να την κυνηγάνε οι πιστωτές της, λειτουργούσαν επιπροσθέτως, απόλυτα ευνουχιστικά και για τις δυό.  Ο εξευτελισμός και η ντροπή την είχαν βιάσει πολλές φορές.
Η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνειά της, ήταν όρθιες και παλεύανε στις αίθουσες των δικαστηρίων και στα αστυνομικά τμήματα, στα κελιά και στα περιπολικά, με χειροπέδες ή χωρίς, όταν διακυβεύονταν δικαιώματά της και τα υπερασπιζόταν. Αυτές οι δύο κυρίες, έχουν σουρθεί στις λάσπες, έχουν κακοποιηθεί βάναυσα από οικείους και ξένους, έχουν αντέξει πλείστες όσες κακουχίες από τις οποίες βγήκαν θριαμβεύτριες. Έτσι, διατηρούν άκαμπτες τις προθέσεις και τις βεβαιότητές τους, ότι θα επανακάμψουν και θα επανέλθουν λαμπρότερες και επιβλητικότερες.
Αν δεν εισπράξει  όμως, τα χρήματα που της οφείλονται, αδυνατεί να πληρώσει τα ποσά που οφείλει. Πώς να πληρώσει τα ποσά που χρωστάει, αν δεν εισπράξει κάποια χρήματα από κάπου;

Αυτά τα ερωτηματικά τα άφηνε εντελώς πίσω της, όταν ερχόταν σε επαφή με τους συνανθρώπους της που υπέφεραν. Μπορεί να υπέφερε κι αυτή, αλλά τουλάχιστον είχε ένα πιάτο φαί να φάει και ένα σπίτι να μπορεί να χουζουρέψει και να ζεσταθεί. Πολλοί από τους ανθρώπους όμως για τους οποίους γινόταν αυτή η εκδήλωση, δεν είχαν ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Είχε ανθρώπους που την αγαπούσαν και με τη συναναστροφή μαζί τους έδιωχνε μακριά τις πληγές και την κακοποίηση που είχε υποστεί.  Αισθανόταν την ευγνωμοσύνη να την πλημυρίζει που κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες, μπορούσε να γελάει, να αισιοδοξεί και κυρίως, να μεταδίδει αυτήν την αισιοδοξία στους γύρω της.  Ως όφειλε λοιπόν, ήταν χαμογελαστή και εγκάρδια στην επαφή της μαζί τους, κάνοντάς τους να ξεχνούν έστω για λίγες στιγμές την δύσκολη κατάστασή τους, σκάζοντας κι αυτοί με τη σειρά τους ένα χαμόγελο. 
- Καλές Γιορτές…. Καλά Χριστούγεννα…  ευχόταν δεξιά και αριστερά, με το μαλλί να ανεμίζει.
Τουτ τουτ… ακούστηκε ο ήχος από το κινητό της, που σηματοδοτούσε ότι έλαβε ένα μήνυμα.
Δεν μπορούσε να διακόψει τώρα την διαδικασία, για να διαβάζει μηνύματα στο κινητό! Το μήνυμα εκεί θα ήταν, δεν θάφευγε! Συνέχισε το έργο της με ευχαρίστηση, ξεχνώντας το κρύο και το ότι μάλλον δεν είχε ρίξει τίποτα στο στομάχι της όλη τη μέρα.
Παραμονή γιορτών και το κρύο είχε πέσει στην πόλη για τα καλά. Είχε πέσει βραδάκι πλέον κι εκείνη ακόμα σκόρπιζε χαμόγελα και ευχές τριγύρω, μοιράζοντας τα πακέτα έξω στην αυλή. Συνεπαρμένη από τον ενθουσιασμό της (βλέποντας τη χαρά ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των ανθρώπων που παραλάμβαναν τα δέματα),  αψηφούσε και το κρύο και το χιονόνερο, που εδώ και λίγη ώρα έπεφτε.
-Καλές γιορτές νάχουμε, με Υγεία και Χαρά.
-Καλά Χριστούγεννα με Ευτυχία και Αγάπη.
- Πάντα υγεία και χαρά νάχεις κοπέλα μου, πρόσθεσε μια γιαγιούλα.
Σε λίγο την πλησίασε μια άγνωστη κυρία και της πρόσφερε ένα ποτήρι ζεστό κρασί με πιπέρι και κανέλα, κι ένα κομμάτι πίτα.
- Σταμάτα να πιείς ένα κρασί και να φας κάτι κοπέλα μου, της είπε γλυκά.
Την ευχαρίστησε και άρχισε να καταβροχθίζει την πίτα, που κατέβαινε σαν βάλσαμο στο στομάχι της και ζέστανε το παγωμένο της κορμί με μεγάλες γουλιές από το αχνιστό κρασί. Κατευθυνόμενη προς την αίθουσα, σταματούσε κάθε τόσο για να μοιράζει ευχές ολόγυρα.
- Καλά Χριστούγεννα σε όλους… Επίσης και σε σας… Χρόνια σας πολλά…
Ξαφνικά,  το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι της και αισθάνθηκε τα μηνίγγια της να χτυπούν μανιασμένα. Ενώ τύμπανα πολέμου χτυπούσαν μέσα στο κρανίο της, το φως ολόγυρα έσβηνε και αυτή  χάνοντας την ισορροπία της, έπεσε φαρδιά πλατιά στο πάτωμα.
Καθώς σωριαζότανε στο πάτωμα, την πήρε είδηση μια κυρία που φώναξε:
- Το κορίτσι… το κορίτσι… Τρέξτε!!!
Έπεσαν απάνω της κατευθείαν τρεις άνθρωποι να της δώσουν τις πρώτες βοήθειες. Ο ένας να πιάσει το χέρι της, άλλος να της σηκώσει απαλά το κεφάλι, ένας τρίτος να φέρει λίγο νερό…  Της έβρεξαν το πρόσωπο και της έριξαν μερικές σταγόνες στο στόμα.
- Τι συνέβηκε στο παιδί; Είναι καλά το κορίτσι; Διάφορες φωνές αγωνίας άρχισαν να δημιουργούν μια βαβούρα. Τώρα πια, σχεδόν όλος ο κόσμος είχε μαζευτεί γύρω της.
Δίπλα της είχε πέσει το κινητό της, το οποίο με τρόπο ένας κύριος έπιασε στα χέρια του.
- Να και το κινητό της εδώ, φώναξε στους άλλους.
Κοιτάζοντας την συσκευή, είδε ότι ήταν ακόμα αναμμένο ένα εισερχόμενο μήνυμα. Χωρίς να τον απασχολεί εκείνη τη στιγμή αν γίνεται αδιάκριτος, πάτησε το κουμπί και το διάβασε:
«ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙΣ. ΤΟ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΖΗΤΙΑΝΕΥΩ ΜΟΥ ΑΦΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΜΟΥ».
Πάτησε αυτόματα την διαγραφή του, χωρίς να καταλάβει καν γιατί το έκανε!
- Τι γράφει το μήνυμα που διαβάζεις; τον ρώτησε η μία κυρία, καθώς το κορίτσι συνερχόταν.
- ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, αποκρίθηκε αυτός σαστισμένος!



Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο!



Ομιλία του Δημήτρη Τσουκαλά, (δήμαρχος του ορεινού χωριού της Ανάβρας Μαγνησίας), που αποδεικνύει ότι υπάρχουν περιπτώσεις Ελλήνων που πάνε κόντρα στην διαφθορά και ενδιαφέρονται πραγματικά για τον τόπο τους. Πως η υπευθυνότητα, η συνέπεια, η καλή διάθεση και το πνεύμα συνεργασίας μπορούν να μετατρέψουν έναν τόπο σε παράδεισο. Πως μπορούν οι κάτοικοι ενός ολόκληρου χωριού να ζουν ευχαριστημένοι, απολαμβάνοντας την φύση και τα εφόδια που προσφέρει στον άνθρωπο, λειτουργώντας παραγωγικά, με θετικότητα.
Πως μετουσιώνονται οι όροι ανεργία, ανέχεια, χρέη, φόροι, αρνητικότητα, στέρηση, εγκληματικότητα, εγκατάλειψη.

"Θα πρέπει να εκλέγουμε τους άξιους και τους ικανούς".
"Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο!"

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Kindness Boomerang -



Η καλοσύνη είναι μια αλυσίδα στην οποία κάθε κρίκος είναι πολύτιμος.
Το καλό που προσφέρει ο καθένας μας, επιστρέφει πίσω και ανατροφοδοτεί μια νέα αλυσίδα υπέροχων γεγονότων.
Είναι σημαντικό να δημιουργούμε και να τροφοδοτούμε τις αλυσίδες καλών γεγονότων, στην διάρκεια της κάθε μέρας μας. Είναι υπέροχο να βρισκόμαστε στην ροή!


Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Κάπου στα βάθη της ζούγκλας...



Κάπου στα βάθη της ζούγκλας, σε "υποανάπτυκτες" κοινωνίες ιθαγενών, συναντάμε την παρακάτω σκηνή:
Βγαίνει ο μάγος της φυλής, ανακοινώνει ότι ο τάδε έχει καταληφθεί από το κακό πνεύμα και όλα τα υπόλοιπα μέλη της φυλής τον απομονώνουν, καίνε το σπίτι του, σουβλίζουν την οικογένειά του κλπ κλπ.... 
Μετά από πολλές γενιές, (υπάρχει η περίπτωση να δούμε την ταινία, στην οποία) αποκαλύπτεται ότι ο τότε μάγος της φυλής, είχε κάποια προσωπική έριδα με τον τάδε και γιαυτό χρησιμοποίησε την επιρροή που είχε στον κόσμο, για να τον εξολοθρεύσει. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα.


Σε κάποιες άλλες κοινωνίες (πιο αναπτυγμένες), παρόμοια σκηνή εκφράζεται ως εξής:
Βγάζουμε στη δημοσιότητα τη διεύθυνση στην οποία διέμενε με την οικογένειά του κάποιος κακοποιός, για να μπορεί ο καθένας να πάει να τοποθετήσει τον αναμμένο του πάσαλο, να πετάξει την ωραιότατη πέτρα (ή κοτρώνα του), να γιουχάρει, να γράψει στους τοίχους με μπογιά... "Τώρα ξέρεις που θα πας να βιάσεις τα παιδιά και την γυναίκα του ανθρώπου που βίασε τα δικά σου παιδιά!!!" τον προτρέπουμε εμμέσως πλην σαφώς!



Μας ενδιαφέρει όντως να λύσουμε ένα πρόβλημα, να απομονώσουμε μια βλάβη, να παραδειγματίσουμε με την τιμωρία; η θέλουμε να έχει όσο τον δυνατό μεγαλύτερο αντίκτυπο μια βλάβη; να μπερδέψουμε όσους μπορούμε περισσότερο; να τιμωρούμε και να αυτοτιμωρούμαστε μαζοχιστικά και αναποτελεσματικά εις τους "αιώνας των αιώνων";
Μήπως αυτοί οι τρόποι που η κοινωνία μας χρησιμοποιεί για να "πολεμήσει" το "έγκλημα", είναι συχνά εγκληματικότεροι του εγκλήματος; 



Οι «Δάσκαλοι του Φωτός», οι «Ανεβασμένες Συνειδητότητες», οι άνθρωποι που εξασκούν τις ανθρωπιστικές τέχνες,* οι κοινωνικοί φορείς, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ο δράστης, το θύμα, κάτω από ποιές συνθήκες αποφασίζουν ότι δεν τους αφορούν τα δρώμενα της κοινωνικής συμπεριφοράς, του τόπου στον οποίο δραστηριοποιούνται;
Αποστασιοποιούνται από τα γεγονότα, γιατί δεν τους ενδιαφέρει να εμπλακούν, από φόβο μήπως χρειαστεί να πάρουν θέση;
Αποστασιοποιούνται για να δώσουν χώρο στα γεγονότα να διαδραματιστούν; Μερικές φορές χρειάζεται να ολοκληρωθεί μια διαδρομή για να μπορούμε να δούμε ολοκληρωμένη την εικόνα;
Αποφεύγουν να προβληματιστούν με κάποια φαινόμενα μήπως για να μην υποβάλλουν τον εαυτό τους σε μεγαλύτερη σύγχυση από την οποία βρίσκονται ήδη, ;
Ποιοί αρνούνται να παρατηρήσουν την επαναληψιμότητα παρόμοιων καταστάσεων και τους τρόπους με τους οποίους επαναλαμβάνονται την κάθε φορά; 

Υποτίθεται ότι μας αφορά αυτό που γίνεται για το γενικό καλό; Ακριβώς όπως υποτίθεται ότι: «ο καθένας είναι αθώος μέχρι της αποδείξεως της ενοχής του»;
Ακόμα κι αν χρειαστεί να θυσιαστεί κάποιος για το κοινό καλό, αυτό είναι μια πράξη ηρωισμού, αγιοποίησης κλπ… από ότι βλέπουμε και στην μυθολογία ακόμα. Όταν μια πράξη δεν ωφελεί κανέναν, αντιθέτως βλάπτει πάρα πολλούς, πως μπορεί αυτή η πράξη να είναι παραδεκτή;
Πως έχει εξελιχθεί η κοινωνία των ανθρώπων ανά τα έτη, όσον αφορά τον τρόπο διαχείρισης παρόμοιων καταστάσεων;  
Σε ποιο σημείο εντοπίζεται η εμπειρία, η γνώση, η διάθεση για αποτελεσματικότητα;
Πως αντιλαμβανόμαστε τα εκατομμύρια συνανθρώπων μας που "βιάζονται" καθημερινά από ανήθικες και απάνθρωπες επιβολές;  
Πως αντιμετωπίζουμε ορισμένα "θύματα" που συναντούμε στην καθημερινότητά μας, όταν θέλουν να μας εξομολογηθούν το προσωπικό τους δράμα; 
Πόσες φορές έχουμε υπάρξει οι ίδιοι "θύματα" ή "θύτες" και πως νοιώθουμε σε αυτές τις περιόδους της ζωής μας;
Τι έχουμε ανάγκη;
Πως κάνουμε χρήση της εξουσίας που μας δίνει η εκάστοτε κοινωνική μας θέση, σε άτομα στα οποία επιβαλλόμαστε;

Πως τα καταφέρνω και γεμίζω μια σελίδα με ερωτηματικές προτάσεις;;;


Herc
* όπως είναι η ψυχοθεραπεία, η ενσυναίσθηση, η συμπόνοια, η συμπόρευση στην θεραπευτική διαδρομή κλπ. 

Υπερθέαμα προβολής σε κτήριο.

Vienna 3D Building Projection in London

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

GREEN BEAUTIFUL

GREEN BEAUTIFUL

ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μια γυναίκα από ένα υποτιθέμενο εξωγήινο πολιτισμό έρχεται στη Γη. Βλέπει με καινούργια, "αθώα" μάτια όλα αυτά τα οποία εμείς παίρνουμε ως δεδομένα στο πολιτικό, οικονομικό αλλά και ψυχολογικό! μας σύστημα, συγκρίνοντάς τα με τα ανάλογα δεδομένα του δικού της πολιτισμού - ο οποίος όμως δεν διέφερε κάποτε από τον δικό μας!
Μαθαίνουμε πώς εκείνοι μπόρεσαν να κάνουν τη μετάβαση σε ένα δικαιότερο και μαζί σοφότερο και πνευματικότερο πολιτισμό και παίρνουμε μια γεύση από την απλότητα και την ουσία ενός τέτοιου πολιτισμού.
Φινέτσα, χιούμορ και πολλά μηνύματα από ένα φιλμ που έχει την έμπνευση να κοιτάξει τη συνολικότερη εικόνα και να συστήσει μια αλλαγή ταυτόχρονα εκ των έξω και εκ των έσω.
Απολαυστικό και διαχρονικά διδακτικό.

Παρελθόν - Παρόν - Μέλλον

Το παρελθόν είναι εμπειρία,
 το παρόν είναι πείραμα 
και το μέλλον οι προσδοκίες.
Ας χρησιμοποιήσουμε την εμπειρία στο πείραμά μας, για να πετύχουμε τις προσδοκίες μας!

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Ας αλλάξουμε ... ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ.


Ας αλλάξουμε … ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ...
Φίλοι και φίλες.
Πάντα μου άρεσαν οι διάφορες διηγήσεις και έτσι θα ξεκινήσω και αυτό που θα διαβάσετε.
Όλοι κάναμε μαθηματικά στο σχολείο.
Τα μαθηματικά είναι ούτως η άλλως σπουδαία . Προσωπικά   στο συγκεκριμένο μάθημα δεν υπήρξα ποτέ άριστη. Ωστόσο έμαθα κάτι πολύ σημαντικό μέσα από τη φιλοσοφία των Μαθηματικών που είναι :
«Κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του».
Σε όλη μου τη ζωή λοιπόν και ιδιαίτερα τις φορές που αντιμετώπιζα ένα δύσκολο πρόβλημα, απλά υπενθύμιζα στον εαυτό μου ότι υπάρχει λύση και θα πρέπει να τη ανακαλύψω.
Η ιστορία μου με το μάθημα των Μαθηματικών,   ξεκινά βιωματικά στη 4η Δημοτικού.
Ο δάσκαλος που είχα,  ήταν ένας άνθρωπος που «γιόρταζε » κάθε φορά που μας έκανε μάθημα. Το γλεντούσε κυριολεκτικά. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι το να είναι κανείς αληθινός δάσκαλος που τιμά το ρόλο του  είναι πολύ σπουδαίο.
Οι δασκάλες μου στις τρεις προηγούμενες τάξεις με είχαν χαρακτηρίσει στους γονείς μου ως «αδύνατη στα μαθηματικά». Έτσι η τετάρτη δημοτικού ξεκινούσε και εγώ ήμουν  ήδη φοβισμένη και  ανασφαλής.
Φαίνεται ότι η  ανησυχία φαινόταν στο πρόσωπό μου και ο δάσκαλός μου ευτυχώς τη διέκρινε μόλις τις πρώτες ημέρες.
Πλησίασε το θρανίο μου και μου είπε απλά: «Διάβασε καλά το πρόβλημα. Η λύση υπάρχει μέσα στο πρόβλημα. Αρκεί μόνο να το διαβάσεις καλά ..και να είσαι σίγουρη ότι  θα τη βρεις !»
Έμεινα άφωνη και η αλήθεια είναι ότι αμέσως ανταποκρίθηκα και ξεκίνησα να  διαβάζω και να  ξαναδιαβάζω  το πρόβλημα με εμμονή αλλά ...λύση δεν έβρισκα.
Ένοιωσα απελπισία μαζί με τρόμο στη σκέψη ότι δεν πρόκειται να καταφέρω τίποτε τελικά όσο και να προσπαθούσα,  ότι και να έκανα. (τα επόμενα χρόνια συνειδητοποίησα ότι τελικά,  οι δασκάλες μου των προηγούμενων χρόνων «είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους » με εμένα.)
Στη βαθμολογία που έπαιρνα, μου βάζανε 10 σε όλα τα μαθήματα και 8 στα μαθηματικά.
 Η ανασφάλεια και ο φόβος μου με είχαν ακινητοποιήσει. Έπαψα να προσπαθώ και «δέχτηκα τη μοίρα μου», αποκτώντας τη πεποίθηση  ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι για να αλλάξω τη δεδομένη κατάσταση.
 Και  πάλι να σου ο δάσκαλός μου με πλησίασε και μου είπε απλά : «Μη φοβάσαι και μην ανησυχείς γιατί  ο φόβος  είναι σαν ένα θηρίο που  σε εμποδίζει  να βρεις τη λύση στο οποιοδήποτε  πρόβλημα.  Ηρέμησε και θα δεις ότι  έτσι θα  φτάσεις στη λύση και πριν καλά- καλά το καταλάβεις .»
Από τότε ο μικρότερος βαθμός που είχα στα μαθηματικά μέχρι και που τελείωσα το Λύκειο  ήταν 18.
 Έχω να σας πω ότι,  ποτέ μου δεν ξέχασα αυτόν το πρώτο σπουδαίο δάσκαλο που είχα στη ζωή μου. Μέχρι σήμερα  τα λόγια του  είναι για εμένα τρόπος ζωής.
 Προφανώς είναι σαφές σε όλους σας ότι  από τη  παραπάνω προσωπική  μου ιστορία, μπορεί ο καθένας από εσάς να κάνει τους ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΥΣ του τόσο με τη δική του θέση και στάση ζωής όσο  και του κοντινού και ευρύτερου περιβάλλοντος του .
                                       ------------------------
 ΣΗΜΕΡΑ,
 Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας είναι κοινό για όλους,  με μικρότερες η μεγαλύτερες διαφορές.
 ·        Λέτε να μην είμαστε ικανοί 9.000.000 άνθρωποι να βρούμε τη λύση σε αυτό;
 ·        Τι μας εμποδίζει ;  Ο φόβος μήπως και η ανασφάλεια  που κατακλύζει το καθένα από εμάς και διαχέεται παντού, αποτελώντας το κυρίαρχο κοινό γνώρισμα όλων μας;
·        Η «δουλειά» που έχει γίνει από πίσω όλα τα προηγούμενα χρόνια  ύποπτου εφησυχασμού και καλοπέρασης ενώ απλά, σταδιακά και συστηματικά  άλλαζαν συνειδήσεις  και τη συνειδητότητα του Έλληνα ;
 Μέσα στο ίδιο πρόβλημα συμπεριλαμβάνονται  και οι παραπάνω ερωτήσεις.
Πριν το «Διαβάζω καλά το πρόβλημα», θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην ολοκληρωμένη και σωστή διατύπωσή του.
Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η οικονομική κατάρρευση της χώρας μας.  Είναι η  κατάρρευση των αξιών, συνειδήσεων, κοινού οράματος, ελπίδας που πυροδότησαν τα τελευταία χρόνια την ευρύτερη αλλοτρίωση του λαού μας, με  αποτέλεσμα να εντείνεται το αίσθημα του φόβου και των παραλυτικών παρόμοιων συναισθημάτων  σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Είναι σημαντικό το να επανα-διατυπώσουμε το πρόβλημα ώστε να οδηγηθούμε στη λύση του.
 Ένα σημαίνον εμπόδιο λοιπόν στην εξεύρεση λύσης,   είναι το συναίσθημα του  «κατασκευασμένου» μαζικού ΦΟΒΟΥ και σε αυτό θα αναφερθώ .
Σας πληροφορώ για όσους δεν το ξέρετε ότι ο συγκεκριμένος ΦΟΒΟΣ είναι απλά το προϊόν ενός κατασκευασμένου  ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ  ΠΟΥ ΕΚΠΈΜΠΕΙ  ΣΕ  μια ορισμένη ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ (από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και όχι μόνον).                                                                                         Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά θα πω ότι αποτελεί  ένα νοητικό κατασκεύασμα  που ακινητοποιεί τη καρδιά και ως αποτέλεσμα εμποδίζει την εξεύρεση λύσης η οποία με  τη σειρά της θα οδηγήσει στις  ΕΣΩΤΕΡΙΚΈΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ . Αλλαγές που θα επηρεάσουν  το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ και που επιβάλλονται να γίνουν άμεσα από ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
Φανταστείτε λοιπόν ότι ακούτε ραδιόφωνο. Αν δεν σας αρέσει ο σταθμός, τον αλλάζετε.  Τόσο απλά:
ΑΛΛΑΖΕΤΕ ΤΗ συγκεκριμένη ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ  του προγράμματος του ραδιοφώνου και  επιλέγετε μια άλλη που θα σας ικανοποιήσει.
ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ: Αλλάξτε τη συχνότητα του προγράμματος του φόβου που σας ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΕΊ με μια άλλη συχνότητα π.χ. της δύναμης, της σιγουριάς, της ελπίδας, του θετικού οράματος για την Ελλάδα, το τόπο μας, τους Έλληνες, τα παιδιά μας, τους δικούς μας ανθρώπους.
Και μην πείτε ότι είναι δύσκολο να γίνει και «καταθέσετε τα όπλα».
Ούτε να πείτε «άσε θα το κάνει ο άλλος » .
Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος όσο  για τον εαυτό του άλλο τόσο  για τον άλλο δίπλα του.
Είναι καιρός να ξαναθυμηθούμε τη σύνδεση που έχουμε όλοι μεταξύ μας με τα στοιχεία της αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης.
 Ένας ενορατικός γέροντας του Αγίου Όρους ονοματίζει  τη σημερινή κατάσταση ως «ευλογημένη δοκιμασία» για τον Ελληνικό λαό.                                                  
 Όλοι μας ξέρουμε λίγο ως πολύ,  τι ακριβώς εννοεί.

ΑΣ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΩΡΑ!   ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ!
Αν δεν το κάνουμε αυτό, αν μόνοι μας δεν απαλλαγούμε από το συναίσθημα του φόβου που μας ακινητοποιεί, και δεν το αντικαταστήσουμε με δημιουργικά συναισθήματα, ένα είναι το σίγουρο :  δεν θα φθάσουμε ποτέ στη λύση.
Η ΑΚΙΝΗΣΙΑ είναι  συνώνυμο της ενέργειας του  ΘΑΝΑΤΟΥ έλεγε ένα  σπουδαίο δάσκαλός μου. Ακίνητος, δεν δρας και περιμένεις «να πεθάνεις».
Η ΚΙΝΗΣΗ  είναι συνώνυμο της ενέργειας της  ΖΩΗΣ και πυροδοτείται από Θετική σκέψη και δράση.

Κάτι τελευταίο.
 Έκανα ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην Ευρώπη πρόσφατα.   Δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό που βίωσα.
Ακούμε από τη τηλεόραση και γενικά από τα μέσα ενημέρωσης  ότι, τα «μάτια του κόσμου είναι στραμμένα στην Ελλάδα». Όμως δεν μας λένε όλη την αλήθεια η μας τη παραποιούν φορτώνοντάς μας ενοχές και φόβους για τη σημερινή κατάσταση.
Η αλήθεια είναι ότι τα "βλέμματα όλων είναι στραμμένα πάνω μας".
Αλλά γιατί;
Διότι όλος αυτός ο κόσμος περιμένει και ελπίζει  ότι κάτι θα κάνουμε ως Έλληνες, ως λαός,  ώστε να εμποδίσουμε αυτό το καταιγιστικό φαινόμενο  που απειλεί εξίσου και πολλές άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Όλοι με ρωτούσαν για εμάς,( το λαό όχι για τη χώρα), πως είμαστε, τι  κάνουμε και τι σκοπεύουμε να κάνουμε.
Γνωρίζουν ήδη ότι αν εμείς δεν καταφέρουμε να ανατρέψουμε τη σημερινή κατάσταση έρχεται η σειρά τους. Αν πετύχει το πείραμα με την Ελλάδα θα παρασύρει και αυτούς. Νοιώθουν ότι είναι σε μια αναμονή, για αυτό ελπίζουν και εύχονται  για εμάς το καλύτερο.
Την πρώτη φορά που με ρώτησαν λοιπόν, για το πώς είμαστε οι Έλληνες, συνειδητοποίησα με τρόμο ότι: οι Έλληνες είμαστε  ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΙ-ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ                                                                             
Και έτσι αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και τις πληροφορίες που έφθασαν σε εμένα .
Η Ελλάδα έχει περάσει πια  από το ατομικό συμφέρον στο συλλογικό        
ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ.

Σας ευχαριστώ
Γιώτα Κρέτση

Υ.Γ. Μελέτες που έχουν γίνει, αποδεικνύουν σαφώς τη βοήθεια του διαλογισμού η της προσευχής η  του συνδυασμού και των δύο, στην απαλλαγή από το φόβο και τη γρήγορη επαναφορά στο κέντρο μας.
      Τις προσεχείς ημέρες θα σας στείλω παραδειγματικό διαλογισμό  για την προσωπική και συλλογική αφύπνιση και ενεργοποίηση.