Τρίτη 27 Μαΐου 2014

ΑΠΩΛΕΙΑ


    ΔΕΝ είμαστε μόνο το όνομά μας! Δεν είμαστε μόνο η εξωτερική μας εμφάνιση (μαλλιά, ύψος, χρώμα ματιών…), δεν είμαστε μόνο το επάγγελμά μας, η κοινωνική μας θέση, η εκπαίδευσή μας, η οικογενειακή μας κατάσταση…  Δεν είμαστε ΜΟΝΟ αυτά!
Είμαστε ΟΛΑ αυτά, συν άλλα τόσα παραπάνω. Τόσα όσα, κάθε ιδιότητά μας συμβολίζει!
    Το ίδιο συμβαίνει και με τα ζώα. (Εννοείται ότι ΚΑΙ αυτό, όπως και τα προηγούμενα και τα επόμενα, ΔΕΝ ισχύει για ΟΛΟΥΣ! Να μη παρασυρόμαστε).  Άσχετα αν είναι γάτα, σκύλος, φίδι ή χελώνα, εκτός από τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά, εκτός από το όνομά του… έχει για τον καθένα και πολλά επιπλέον γνωρίσματα και ιδιότητες. Πολλές φορές μερικοί από εμάς, αναγνωριζόμαστε από κάποιον συνάνθρωπό μας εξαιτίας του τετράποδου φίλου μας. («Εσύ δεν είσαι που έχεις το τάδε σκυλάκι/γατάκι»;  Δεν σας έχει συμβεί;)
   Το ίδιο συμβαίνει και με καταστάσεις.  Βιώνουμε κάποιες καταστάσεις μαζί (πάρτυ, σεισμό, διαδήλωση, συναυλία…) και θυμόμαστε ο ένας τον άλλο από το γεγονός, άσχετα αν δεν ξέρουμε καν τα ονόματά μας!

    ΑΥΤΟ που είμαστε πολλές φορές, έχει δευτερεύουσα σημασία στον περίγυρό μας και δημιουργούνται συσχετισμοί με κριτήριο το τι συμβολίζει αυτό που είμαστε. Πιο εύκολα αναγνωρίζουμε έναν γιατρό ή έναν παπά από την ιδιότητά του, παρά από το όνομά του. Μπορεί να λέμε ο εξαιρετικός γιατρός μου, χωρίς να θυμόμαστε καλά καλά το όνομά του. Επειδή ο άνθρωπος συνδέεται πιο έντονα με αυτό που αισθάνεται, παρά με αυτά που ακούει ή βλέπει, οι συμβολισμοί που λειτουργούν υποσυνείδητα, κάνουν το άτομο να συνδέεται ευκολότερα με αυτό που συμβολίζει (για εκείνον - αυτήν την στιγμή), αυτό με το οποίο έρχεται σε επαφή. Εκεί κατόπιν προστίθενται όλο και άλλα. Κάποιες φορές, οι ισορροπίες ανατρέπονται και… η ζωή συνεχίζεται.

    ΠΟΣΗ ΔΙΑΦΟΡΑ λοιπόν μπορεί να υπάρξει στο πένθος, όταν κάποιος χάσει οτιδήποτε από τα προαναφερόμενα; Είτε άνθρωπο, είτε ζώο, είτε κατάσταση χάσει κάποιος (αναλογιζόμενος και τα όσα συμβολίζονται που χάνονται επίσης), το πένθος είναι το ίδιο! Γι αυτούς που αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό είναι να τιμώνται τα πάντα γύρω μας, είναι αυτονόητο. Όσο σημαντικό είναι το να τιμούμε την ευγνωμοσύνη, την χαρά και την ευτυχία, άλλο τόσο σημαντικό είναι να τιμώνται η θλίψη, ο πόνος του αποχωρισμού, η στέρηση της παρουσίας…

    Όταν αγαπούμε και τιμούμε όλα όσα χάνονται, τότε αυτά δεν χάνονται. Συνεχίζουν να μας αγαπούν, να μας προσέχουν και να μας υποστηρίζουν, από όπου κι αν βρίσκονται!!! Είναι πάντα κοντά μας (ακόμα και αν δεν αντιλαμβανόμαστε την φυσική τους παρουσία), με αγάπη. Η αμοιβαία αυτή αγάπη, δημιουργεί και διατηρεί τον σύνδεσμο, δίνοντας προστασία, έμπνευση και δύναμη.


Σε αγαπώ!
Σε ευχαριστώ!
Συγχώρεσέ με!



Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ


Η ζωή μας έχει αγάπη, έχει πόνο και χαρά
κι είναι ωραίο να τα ζούμε όλα τούτα φανερά.

Κάθε σχέση καθρεφτίζει καταστάσεις και μαθήματα,
δίνοντας με αυτόν τον τρόπο, στον καθένα βοηθήματα.

Άνθρωποι θάρθουν στη ζωή, πράγματα να σου δείξουν,
και άλλοι με την στάση τους, ίσως σε καταπλήξουν.

Απ΄το χέρι σε κρατάω (αν το θες κι εσύ), γερά,

μα αν πρόκειται να γίνεται φθορά, 
εμένα δεν με αφορά!