Happy Life Moments @ facebook

https://www.facebook.com/happylifemomentsGr/

Πρωτομαγιά 2020

https://www.likewoman.gr/art-culture/web-five-art-exhibition/web-art-exhibition-43-eikastikoi-ellines-kai-kyprioi-dimiourgoun.html

Σε μία περίοδο πρωτόγνωρη για όλους όπου η Τέχνη όμως συνεχίζει να ανθίζει και οι δημιουργοί ολοένα και περισσότερο φιλοτεχνούν με τη ψυχή τους έργα, πραγματοποιείται το project ''Web Art Exhibition'' από 1 έως 15 Μαίου 2020, το οποίο περιλαμβάνει 15ήμερη διαδικτυακή συλλογική έκθεση Τέχνης με ελεύθερο θέμα, σε διοργάνωση του Πολιτιστικού Φορέα Dreamteam που στόχο έχει να μοιράζει χαρά σε παιδιά που βρίσκονται σε ανάγκη και του γνωστού lifestyle & culture ηλεκτρονικού περιοδικού likewoman.gr! 

    Μόλις του έδειξαν το υπέροχο χρυσό κλουβί -για να λέμε την πάσα αλήθεια- στην αρχή το είδε σαν μια ευκαιρία για να ξεκουραστεί λίγο, από το συνεχές πέταγμα. Το κλουβί ήταν επίχρυσο βέβαια, αλλά έδινε την εντύπωση ενός πανέμορφου και ασφαλούς καταφυγίου.

Πέρασαν λίγες μέρες προσπαθώντας να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί, αλλά  άρχισε να συνειδητοποιεί σύντομα, ότι αυτό περιορίζει την ελευθερία του και την κίνησή του. Αισθάνθηκε ανήμπορος να τινάξει τα φτερά του και ο φόβος του ότι θα πληγώσει τις φτερούγες του στα κάγκελα, τον κρατούσε σε σχετική ακινησία. Έκανε μικρές κινήσεις για να ξεμουδιάζει, αλλά αισθανόταν ότι τα φτερά του θέλουν να γυμναστούν, γιατί παθαίνουν αγκύλωση μένοντας διπλωμένα. Το κλουβί δεν χωρούσε την πλήρη ανάπτυξή τους, οπότε ήταν αναγκασμένος να τα κρατάει κλειστά. Μέρα με την ημέρα συνειδητοποιούσε ότι όσο παραμένει στην ακινησία, θα ατροφήσουν οι φτερούγες του με κίνδυνο να μην μπορέσει να ξαναπετάξει.  Από το κεφάλι του πέρασε το δίλημμα αν θα ήθελε να ξαναπετάξει ελεύθερος ή αν ήταν προτιμότερο να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του σε αυτό το κλουβί που του είχαν εξασφαλισμένη τροφή και προστασία. Όμως αυτό το «βόλεμα» τον στένευε και η ιδέα της απραξίας και της αδράνειας δεν τον ευχαριστούσαν καθόλου, κατά βάθος.

    Μπορεί να αντιμετώπιζε κινδύνους έξω, αλλά ζούσε!  Τώρα επιβιώνει μεν, αλλά δεν ζει, όντας ακίνητος και μη τροφοδοτούμενος από εικόνες και κίνηση. Η κίνηση ήταν η ζωή του, όχι η ακινησία. «Ή τώρα ή ποτέ», άρχισε να σφηνώνεται η ιδέα στο μυαλό του.

-          Μα αν καταστρέψω τις φτερούγες μου στην προσπάθεια να σπάσω το κλουβί;   και

-          Δεν είναι κρίμα να καταστρέψω τόσο ωραίο κλουβί;

Αυτές οι ερωτήσεις τον βασάνιζαν και όλο και καθυστερούσε να πάρει την τελική του απόφαση. Να δεις που θα ήταν Ζυγός στο ζώδιο, γιατί αυτοί σου λέει έχουν την φήμη ότι είναι αναποφάσιστοι. Η ανάγκη του για ελευθερία όμως, ολοένα και θέριευε.  Συνειδητοποιούσε ότι όσο το αναβάλλει,  τόσο κινδυνεύει να ατροφήσουν οι φτερούγες του και να μην έχει πλέον την δύναμη να πετάξει, ακόμα και αν τον αφήσουν έξω από το κλουβί.

    Ήταν και αυτό το όνειρο που είδε…  Του άνοιξαν λέει την πόρτα του κλουβιού, αυτός βγήκε έξω, αλλά με το να μην έχει χρησιμοποιήσει τα φτερά του για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ήταν ανίκανος να πετάξει. Τον πονούσαν αφόρητα στην προσπάθεια να κάνει ένα τίναγμα για την πλήρη διεύρυνσή τους, τα αισθανόταν πολύ βαριά απάνω του και δεν κατάφερνε με τίποτα να τα χειριστεί έτσι ώστε να τον κάνουν να πετάξει. Η καρδιά του έγινε πολύ βαριά, καθώς διαπίστωνε ότι πλέον δεν είχε καμιά άλλη επιλογή από το να επιστρέψει με κατεβασμένο κεφάλι μέσα στο κλουβί, τουλάχιστον να έχει εξασφαλισμένο το φαγητό και την ασφάλειά του. Ξύπνησε πολύ ταραγμένος από αυτό το όνειρο!

    Τελικά αποφάσισε ότι προτιμά να φύγει από εκεί, γιατί η ζωή του ήταν η ελευθερία και η κίνηση και όχι η υποτιθέμενη ασφάλεια που αυτό το κλουβί του εξασφάλιζε. Ακόμη κι αν χρειαζόταν να πληγώσει τις φτερούγες του στην προσπάθεια ή να καταστρέψει αυτό το κομψοτέχνημα, η εσωτερική του ανάγκη γινόταν ορμή που του έδινε την βεβαιότητα ότι θα το κατάφερνε. Έπρεπε να το καταφέρει!  Το σκέφτηκε αρκετές φορές πριν καταφέρει να ξεπεράσει τις φοβίες και τους δισταγμούς του.

Την επόμενη μέρα…  σχεδόν αυτόματα – ενστικτώδικα-  αισθάνθηκε μια τεράστια δύναμη στις φτερούγες του.  Με αποφασιστικότητα τις τίναξε τόσο δυνατά, που στο δεύτερο χτύπημα άρχισε να λυγίζει τα κάγκελα του κλουβιού.

Απότομα, χτυπάει ένα τρίτο άνοιγμα με δύναμη στις φτερούγες του διαλύοντας τα κάγκελα. Σκόρπισε τα κομμάτια τους μακριά καθώς το έκοβε στα δύο, έχοντας στο μυαλό του τη ρήση του Αριστοτέλη: «όποιος θυσιάζει την ελευθερία για την ασφάλεια, δεν αξίζει κανένα από τα δύο»!